კატეგორია : განცხადებები;
საქართველოს ჟურნალისტური ეთიკის ქარტია ეხმაურება საქართველოს კომუნიკაციების ეროვნული კომისიის 3 ივლისის გადაწყვეტილებას „ქართული ოცნების“ 27 მაისით დათარიღებული საჩივრის საფუძველზე ტელეკომპანიების „პირველი“, „ფორმულა“ და „მთავარი არხი“ სამართალდამრღვევად ცნობის თაობაზე.
მიუხედავად იმისა, რომ კომისიამ ტელეკომპანიები ადმინისტრაციული პასუხისმგებლობისგან/ჯარიმისგან გაათავისუფლა, როგორც ამას მაუწყებლობის შესახებ კანონის გარდამავალი დებულება მოითხოვდა, მან ამ გადაწყვეტილებით უკიდურესად სახიფათო პრეცედენტი შექმნა.
3 ივლისს ერთხმად მიღებული გადაწყვეტილებით კომუნიკაციების კომისიამ საზოგადოებას აჩვენა, რომ მზად არის, ძალაუფლების მქონე ჯგუფის მითითებით, შინაარსობრივი საკითხების ფართო სპექტრის რეგულირებით დაკავდეს.
მაშინ, როცა კომისია იმედოვნებს, რომ ეს გადაწყვეტილება და მისი დასაბუთება „ანალოგიური დარღვევების პრევენციას“ შეუწყობს ხელს, ქარტია და ჟურნალისტური თემი შიშობს, რომ ის „მსუსხავ ეფექტს“ იქონიებს და ქვეყანაში მიმდინარე საჯარო პოლიტიკურ დისკურსს გააღარიბებს.
მაუწყებლობის შესახებ კანონის 54-ე, მუხლი, რომელიც „სამართლიანობასა და მიუკერძოებლობას“ აწესრიგებს და ერთ-ერთია იმ მუხლებს შორის, რასაც საჩივარი ეყრდნობა, პირდაპირ ეწინააღმდეგება როგორც საქართველოს კონსტიტუციას, ისე ადამიანის უფლებათა ევროპულ კონვენციას.
მედიისთვის ისეთი ტერმინების გამოყენების აკრძალვა, რაც სრულად სარედაქციო პოლიტიკის დისკრეციაშია, სხვა არაფერია, თუ არა პრესის თავისუფლების შეზღუდვა და კრიტიკული სარედაქციო პოლიტიკის მქონე მაუწყებლებისთვის ცენზურის დაწესება.
მედიას უნდა ჰქონდეს შესაძლებლობა, რეალობა იმგვარი ტერმინებით აღწეროს, როგორც ის ხედავს მას თავისი სარედაქციო პოლიტიკის პრიზმიდან. კომუნიკაციების კომისიის გადაწყვეტილებით მაუწყებლებისთვის ისეთი ტერმინების გამოყენების აკრძალვა, როგორიცაა „არალეგიტიმური პარლამენტი“, „ე.წ. პარლამენტის თავმჯდომარე“, „ოლიგარქის დეპუტატი“, „რეჟიმის საქალაქო სასამართლო“, „ქართული ოცნების რეჟიმი“, „რეჟიმის პატიმარი“, შინაარსობრივი რეგულირების ტიპური ნიმუშია და მედიაში პროფესიული სტანდარტების ამაღლებას არანაირად არ ემსახურება.
ქარტია მოუწოდებს კომისიას, მხარი დაუჭიროს მისი რეგულირების ქვეშ მოქმედი მაუწყებლების დამოუკიდებლობას მაშინაც კი, როდესაც ამ მაუწყებლებისგან წამოსული კრიტიკა დისკომფორტს უქმნის ძალაუფლების სტრუქტურებს, და იქცეს მათი სარედაქციო დამოუკიდებლობის რეალურ გარანტად, როგორც ამას კომისიისთვის, როგორც დამოუკიდებელი სააგენტოსთვის, მინიჭებული მანდატი ითვალისწინებს. სხვა შემთხვევაში, კომუნიკაციების კომისიის როლი სამაუწყებლო სექტორის განვითარებაში ცალსახად შეფასდება როგორც რეგრესული და უარყოფითი.
